Rassgathole

Þegi þú, Frigg,
þú ert fiörgyns mær
ok hefir æ vergiörn verit,
er þá Véa ok Vilia
léztu þér, Viðris kvæn,
báða i baðmn um tekit.

Gott kvöld.
Spámaðurinn gekk berserksgang um borð í snekkju sinni í nótt. Glensið byrjaði á því að Spámaðurinn lamdi Marakóska vikadrenginn (allir alminnilegir aristókratar eru með einn slíkann) duglega með bambuspriki...Ekki halda að drengurinn hafi ekki átt það skilið, hann var allt of lengi að hrista saman Langanesístekokteil Spámannsins, auk þess sem að Spámanninum fannst ekki nóg af óttablandinni virðingu í augnaráði hans. Orgin í vikadrengnum bárust til vistarvera þjónanna og vöktu starfsfólk snekkjunnar. Þar sem að snekkja Spámannsins var úti á rúmsjó (Spámaðurinn var að sigla í sitt árlega kynsvall á Curacao) héldu þjónarnir að eitthvað hefði komið uppá og að gat væri komið á skrokk snekkju Spámannsins (sem ber nafnið "Ocean Rassgathole") og þustu upp á þilfar í appelsínugulum björgunarvestum, en Spámanninum var skemmt við þá sjón sem blasti við honum: Hópur af þjónum og þernum í skærlitum björgunarvestum standandi í hnapp og skjálfandi af hræðslu í hlýrri, suðrænni golunni.
Nú þegar Spámaðurinn var kominn í svona gott skap ákvað hann að fara á kampavínsfyllerí sem endaði á því að nokkrum klukkutímum, kampavínsglösum og egypskum sígarettum síðar datt Spámaðurinn í sundlaugina á afturþilfarinu þegar hann var að staulast um þilfarið ofurölvi með vinnuhjú í eftirdragi sem hann hugðist lumbra á. Marokóski vikadrengurinn brást fljótt við og stakk sér til sunds og dröslaði ofurölvi Spámanninum upp úr sundlauginni. Spámaðurinn launaði vikadrengnum með því að hýða hann með montpriki sínu.
Spámaðurinn hringdi svo í vin sinn Sherlock Holmes og hélt yfir honum óskiljanlega skammarræðu sem einkenndist af ölvun og hroka Spámannsins sem var í fýlu yfir því að vinur sinn skyldi ekki hafa "mætt í partíið". Spámaðurinn muldraði eitthvað um þyrlupalla og skellti svo á þegar að Sherlock reyndi að gera honum ljóst að Baker street væri hvergi í nánd við landhelgi Curacao.
Spámaðurinn hélt svo áfram að drekka og lumbra á starfsfólki sínu af handahófi þar til hann tók að syfja, en þá skreið hann á maganum í átt að káetu sinnar...



(Spámaðurinn er einmana og blár í dag... Eftir hasar liðins mánuðar hefur raunveruleikinn ákveðið að vera með vesen og sýna sitt rétta andlit. Þeas. Andlit sem speglar kaldann veruleika blanks hálfþrítugs listnema í ástarsorg.
Því hefur Spámaðurinn ákveðið að neita að horfast í augu við raunveruleikann.)

"Andhrímnir lætur
í Eldhrímni
Sæhrímni soðinn,
fleska bast,
en það fáir vita
við hvað einherjar alast."

Gott kvöld.
Spámaðurinn fékk þá flugu í höfuðið að elda sér pönnusteiktann krækling í kvöldmat... Eitthvað fór þó úrskeiðis og útkoman var vægast sagt fráhrindandi, þetta var kannski ekki það versta (þó vissulega hafi það verið vont) sem Spámaðurinn hefur lagt sér til munns, en hugsanlega það ljótasta, og hefur þó margt ljótt komið í og úr munni Spámannsins um dagana. Það á enn eftir að ráðast hvort að Spámaðurinn getur borðað krækling á komandi árum.

Svo hófst nám Spámannsins að nýju í dag... Einhvernveginn hefur Spámaðurinn á tilfinningunni að skólinn verðu mikil harka í vetur. En hver sagði að listin væri dans á rósum? Nú er víst kominn tími til að glíma við listagyðjuna og heila sjálfið með þerapjútískri íhugun á myndefni...Í raun er myndlist einföld, og aðeins einn hlutur sem þú þarft að vita, en það er að ekkert má vera "miðlægt". "Miðlægt" er tabú og því skalt þú varast allt sem er "miðlægt"... Þetta er tuggan sem Spámaðurinn hefur heyrt æ ofan í æ á leið sinni um þyrnum stráða braut listnáms síns...Það er að segja þangað til að hann kom í LHÍ, en síðan Spámaðurinn kom þangað hefur hann ekki heyrt neinn nota orðið "miðlægt"... Kannski heyrði Spámaðurinn þetta svona oft vegna þess að fyrstu árin hafði Spámaðurinn einungis áhuga á því að úða málningu og skrifa með tússpennum á veggi, og jú, veggjakrot er almennt miðlægt, enda er stór hluti af tilganginum sá að segja: "Sjáðu mig! Sjáðu hvað ég get! Ég heiti Rassgathole og er miklu meiri moðerfokker en þú!" og þar fram eftir götunum. Kannski er það samt spurning um hvort þú horfir á verkið í míkró eða makró...
En já, nú má eiginlega segja að spámaðurinn sé að mestu leiti ófær um að vinna miðlægt, því verk hans hafa sjaldan miðju.

Mynd: Dæmi um tvo veggjakrotara sem báðir vinna miðlægt, því fellur myndbyggingin um koll og allt fer til andskotans...

Sumsé: miðlægt = dauði. Allt annað er leyfilegt.
Nú kannt þú myndlist.

Annars er Rassgathole augljóslega að nálgast hátind frægðar sinnar, því að svo virðist sem sextíu manns hafi heimsótt Rassgathole til að súpa á viskubrunni Spámannsins... Og svo finnst þessari að Rassgathole sé uppspretta himneskrar upphafningar, sem er jákvætt.
Bráðum munu lærisveinar Spámannsins verða fjölmennur hópur sem að mun ferðast um jörðina og treður upp á laugavegum stórborganna með kassagítara og spes boli merkta Rassgathole...

"Ungur var eg forðum,
fór eg einn saman:
þá varð eg villur vega.
Auðigur þóttumst
er eg annan fann:
Maður er manns gaman."

Spámaðurinn átti frekar undarlega afmælisveislu, allt var samt með ágætum, og nú hefur spámaðurinn kúldrast í holu sinni með hausverk og ógleði í allann dag...

Annars var Spámaðurinn að uppgötva að í sumar hefur hann fyllt tvær skyssubækur af óskiljanlegum texta... Skrif Spámannsins eru að sjálfsögðu stórmerkileg og mikilvæg fyrir mannkyn allt. Hinsvegar er mannkynið í vandræðum, því að rithönd Spámannsins er svo slök að hann sjálfur er í mestu vandræðum með að skilja hana sjálfur og getur ómögulega munað t.d. hvað var svo merkilegt í maímánuði að hann fann sig knúinn til að skrifa tuttugu og átta blaðsíður um það, eða hversvegna hann fann sig knúinn til að skrifa þrjár blaðsíður við hliðina á úrklippu þar sem svefnpokar eru auglýstir til sölu fyrir sumarútilegurnar...osfrv.
Hinsvegar er ekki hægt að neita því að þegar að Spámaðurinn horfir á pappírsfarganið með textanum finnur hann til ákveðins stolts, vegna þess að þegar að maður horfir á pappírsstafla sem maður sjálfur hefur skapað kemur upp þessi tilfinning um að maður hafi verið að gera eitthvað stórmerkilegt... Hvað það var er hinsvegar eitthvað sem fornleifafræðingar framtíðarinnar verða að ráða fram úr, því Spámanninum er það lífsins ómögulegt...Kannski er tilgangurinn með öllum þessum skrifum gjörningurinn að skrifa? Er það mögulegt? Að skrifa eitthvað sem er ólæsilegt... Er það ekki eins og fluguhnýtarinn sem að hefur engann áhuga á því að veiða?
Er þetta máski tákn um tilgangsleysi lífsins?
Hugsanlega er það eins ljóðrænt og að skrifa langa sögu á íslensku og tölvupóstleggja hana til einhvers af þeim sem senda manni víagra/klám/typpastækkunar-auglýsingar? Svona hálfpartinn eins og flöskuskeyti samtímans...
En samtíminn hefur víst breyst frá því í gamla daga... Skrif eru orðin frekar ódýr, enda hafa allir í kringum okkur tækifæri til að skrifa og koma því á framfæri... T.d. er linkur hérna á Rassgathole þar sem lesendur geta lesið skrif útlenska táningsins. Spámaðurinn rakst á þessa undursamlegu net-dagbók þegar að hann ýtti á "next blog" takkann hérna efst á rassgathole. Í fyrstu taldi Spámaðurinn að táningurinn væri frá Póllandi eða einhverju asíulandi og væri að tjá sig á móðurmáli sínu, en eftir að hafa rennt yfir textann áttaði hann sig á því að höfundur var að tjá sig á ensku... Þrátt fyrir það er ógerlegt að átta sig á hvað höfundi liggur á hjarta eða hvaða tilgangi þessi skrif hennar þjóna. Kannski er hún á svipuðu stigi meðvitundar og Spámaðurinn, að skrifa eingöngu til þess að upplifa það að vera að skrifa, eftir það eru skrifin nánast gagnslaus... Þetta þykir Spámanninum vera merkilegur gjörningur, í raun er þetta ekkert ósvipað veggjakrotinu, nema að veggjakrotið (þeas. þetta hefðbundna style-krapp) er í raun ekkert nema fullt af lærðum merkjum, myndlíkingum, tilvísunum, stílfærslum og síðast en ekki síst: Endurtekningum... Sumsé, lært og áráttukennt atferli, þó í raun sé þetta ekkert annað en skrift í grunninn. En hérna, á síðu útlenska táningsins, erum við einnig með skrift, skrift og einnig erum við með merki sem að víðast hvar í hinum vestræna heimi eru vel þekkt, þeas. Stafrófið, sem oftast er notað sem leið til að koma upplýsingum á framfæri. En það sem er svo magnað í þessu öllu saman er að hérna er stafrófið notað til þess að skapa eitthvað sem þjónar engum tilgangi, hérna er massífur texti sem að gefur aðeins upp einstaka vísbendingar, líkt og að lesa í flókið málverk sem er stútfullt af myndlíkingum og tilvísunum í blóð Jesú eða eitthvað álíka. Hérna er dæmi um skrif hennar:
"skrg,aku tk gie skool ngan naz lagik..tk duduk ngan dier lagik bile recess..biar dier duduk sblh ko!HAPPIE?aku bingit giler babi ngan ko ar freak!!!!!STOOPID SYIT!n yea to dose stoopid vs peepz hu kick da bottle at me,sowie fer saying cibai..was tt rude?HECK CARE AR..BUNCH OF FOOLS!CI BAI AR!!!!!!!URGH!!!!!!!!!!!WAD DA FUCK?!"
Svo er yfirskriftin á síðunni hennar einnig alveg mögnuð og full dulúðar: "Your blogtitle" ! Er þetta eitthvað standard sem kemur þegar að viðkomandi hefur ekki gefið blogginu sínu titil? Eða er þetta tilvísun í Sigur Rósar plötuna þar sem að titillinn var svigi () ? Tilgangur svigans var víst sá að hver sem er geti gefið plötunni, og hverju einasta lagi, sitt eigið nafn, sem að sjálfsögðu veltur á kaupanda plötunnar... Þetta er stór áhætta, hvernig veit hún nema að einhver gerist ósvífin og skýri síðuna eitthvað ljótt, eða einhver kaupandi plötunnar skýri plötuna eitthvað á borð við "slappur endir" ? Þetta þykir Spámanninum vera mjög djarft og það þarf mikið hugrekki til þess að gefa áhorfandanum/hlustandanum þetta vald... Sennilega á þetta 13 ára stúlkubarn eftir að ná langt í lífinu, hvað sem það tekur sér fyrir hendur og Spámaðurinn gleðst fyrir hennar hönd, því eins og allir vita er fátt jafn ánægjulegt og að liggja á dánarbeðinu vitandi að maður skilur eftir sig raðhús, skutbíl og gulbrúnann hund.
Annars er þetta með óskiljanlega textann svo stórt konsept að Spámaðurinn þarf að melta það í nokkra daga...

Annars var Spámaðurinn að setja upp svona vefteljara sem segir honum hversu margar sálir koma til að lepja vísdóminn sem drýpur af vörum Spámannsins... Já, og á meðan Spámaðurinn var að hamra þessar pælingar á lyklaborðið komu 6 manns að lesa! SEX MANNS! Spámaðurinn veit eiginlega ekki hvernig hann á að taka slíkri velgengni... Kannski er toppnum náð? Kannski verður Spámaðurinn fljótlega rokkstjörnusyndróminu að bráð og ekkert bíður hans nema hrap af toppnum, kókaínfíkn sem étur heila hans á meðan hann fleygir tómum viskíflöskum í bestu vini sína? Ætli hræ Spámannsins finnist svo í baðkari á hóteli í París?



Við endum kvöldið í ljóðahorni Rassgathole, og eins og venjulega fær goðsagnakennda skáldið Spike Milligan orðið:

My sister Laura's bigger than me
And lifts me up quite easily.
I can't lift her, I've tried and tried;
She must have something heavy inside.

"Úr Élivogum
stukku eiturdropar
og óx uns úr varð jötunn,
þar órar ættir
komu allar saman,
því er það æ allt til atalt."

Gott kveld.

Spámaðurinn er búinn að vera að standa í afmælisstússi í dag, verslaði sér áfengi í dag, fullt af niðursoðnum miði og, ef svo skyldi fara að enginn mæti í afmælið og spámaðurinn þurfi að horfast í augu við þá staðreynd að enginn elskar hann: Pela af brennivíni...

Enda er fátt annað að gera á slíkri stundu nema að drekkja sorgum sínum í Bubba Morthens og brennivíni.
Og þá áttu líka svar við hinni sígildu spurningu Bubba Morthens: "Móðir hvar er barnið þitt, svona seint um kvöld? Móðir hvar er yndið þitt?" En þá getur þú gólað eymdarlega upp úr brennivínsflöskunni : "Einn á afmælisdaginn sinn með hausinn oní eimaðri hvönn og kúmeni".
Ekki það að spámaðurinn búist ekki við fólki...Bara léleg afsökun fyrir að kaupa þjóðlega drykkinn görótta sem brennivínið er.

Svo var spámaðurinn að taka til í ísskápnum, sem er orðinn vægast sagt vafasamur að innan. Þar voru margar gamlar minningar á sveimi, og þegar að aftarlega var komið í ísskápin var andrúmsloftið og tilfinningin eins og í kirkjugarðinum við suðurgötu. Spámaðurinn fór ósjálfrátt að ganga um hljóðlega og með hálfgerðri lotningu, andrúmsloftið gaf til kynna að hér væru ekki allir látnir, heldur aðeins sofandi að bíða eftir upprisunni miklu á dómsdag.
Undir gjóskulögum, tóftum og gömlum ostsneiðum fann spámaðurinn nokkra hluti sem að hann hefur ekki komist í tæri við áður, líkt og heilann kálhaus sem skyndilega breyttist í grænbrúnann klístraðann vökva um leið og komið var við hann... Spámaðurinn er ekki frá því að hann hafi gert tilraun til að leka í burtu þegar að miskunarlaus tuska Spámannsins nálgaðist til að binda endi á tilveru hans.
Til þess að vernda piparsveina-orðsporið verður að taka fram að spámaðurinn var frekar klæðalítill, raunar í engu nema hlýrabol og boxerbrók, þegar að þessi heilsuspillandi athöfn fór fram.


Og svo er það bara afmælið! Brennivín og mellur!

I don't know why most people make fun of this living legend. For me, David Hasselhoff is like many great things. A philospher, a poet, a shining example for the entire human race in fact he could well be the second coming of the Messiah.
I have listened to his music year on year and yet still struggle to understand the complexities of his lyrics and find myself searching my own soul to find answers to the questions his songs pose for me.

Heyr ó dýr merkurinnar því Rassgathole mælir til iðra!

Hinn nýji aðfangadagur nálgast! Eftir örfáa daga mun Spámaðurinn hafa lifað í aldarfjórðung! Nú blasir sú kalda staðreynd við að amk. 25% af lífi Spámannsins er að baki (hugsanlega er prósentann miklu hærri ef Spámaðurinn heldur uppteknum lifnaðarháttum). En Spámaðurinn er sáttur og hefur ákveðið að leggjast ekki í maníska naflaskoðun né yfirferð á lífi sínu, gömlum gjörðum eða liðnum atburðum, því hann veit sem er að hann hefur haft mikil og djúpstæð áhrif á líf allra jarðarbúa, og þeir sem hafa verið svo heppnir að kynnast honum verða aldrei samir.

Ósvinnur maður
vakir um allar nætur
og hyggur að hvívetna.
Þá er móður
er að morgni kemur.
Allt er víl sem var.

Spámaðurinn er frekar ósáttur við hávamál, því textinn hér að ofan fjallar um heimska manninn sem vakir allar nætur og veltir fyrir sér hlutunum án þess að komast að niðurstöðu (og allt er að sjálfsögðu óbreytt að morgni, þrátt fyrir pælingarnar). Ef spámaðurinn fær langt frí, endar það oftast á þennann hátt, og spámanninum er illa við guðspeki heiðinna guða sem hittir naglann á höfuðið (í þessum töluðu orðum var fréttablaðið að detta inn um lúguna hjá holdgerfingi guðdómleikans)... Sennilega er best að spámaðurinn fari og veiti falsguðunum í ásgarði tiltal, því það er algerlega fráleitt að spámaðurinn sé "ósvinnur"! Eða...er það ekki? (svo drakk Önundur brauðfótur heldur ekki kaffi)


Hitt er annars rétt að spámaðurinn er búinn að vera að "hyggja að hvívetna"... Moldin undir fótum hans er honum hugleikin þessa dagana, spámaðurinn er búinn að vera Reykvíkingur um tíma, og þar á undan var hann nýbúi í Belgíu í nokkur ár, en ÞAR á undan var hann "hafnfirðingur", og ekki bara venjulegur hafnfirðingur, heldur útvalinn hafnfirðingur... Spámaðurinn ber hinn vafasama (og nasistakennda) titil "Gaflari", en þann titil geta aðeins þeir sem eru fæddir og uppaldir í Hafnarfirði borið (þrátt fyrir að foreldrar spámannsins séu báðir aðfluttir dreyfarar, judenschwein!). Fæstir vita hvað gaflari er nema einstaka hafnfirðingur sem glottir og segir eitthvað á borð við "nú, svo þú ert þá gaflari" þegar fæðingarstað frelsarans ber á góma. Þrátt fyrir þá staðreynd að hafnarfjörður er hin nýja Betlehem, þá er eins statt fyrir Hafnarfirði og Betlehem: Hafnarfjörður er búlla. Skáldið orti eitt sinn að seltjarnarnesið væri lítið og lágt, þar lifðu fáir og hugsuðu smátt. Það sama má segja um Hafnarfjörð, nema að hafnfirðingar hugsa stórt en svo þegar kemur að framkvæmdinni er best að setjast aðeins niður fyrst og ræða málin yfir kaffibolla í nokkur ár (helst þangað til að sólin verður að agnarsmáum kolamola).
Spámaðurinn ber varanleg ör á sálinni vegna þessa, enda gerir hann helst ekkert án þess að fá sér fyrst kaffibolla og sígarettu áður en nokkuð verður úr verki, svo stendur hann upp og tautar eitthvað og fær sér svo annan bolla og aðra sígarettu...osfrv...osfrv... Þetta er sjálfskaparvíti hafnfirðingsins.
Nú er spámaðurinn hérna í holu sinni, búinn að fá sér ansi marga "einn kaffibolla og svo ætla ég að..."
Spámaðurinn veit þess dæmi að fólk sem hugsi svo stíft um framtíðina og hvað gera skuli á morgun að það fúnkerar ekki í "núinu" eyði ævi sinni á ríkisrekinni stofnun eða sambýlum... Hvers vegna er hafnarfjörður ekki á kópavogshæli?
Er það kannski kaldhæðni örlaganna að frelsari mannkindarinnar sé hafnfirðingur sem á endanum gerir ekkert til að lina þjáningar ykkar en húki þess í stað yfir kaffibolla að ræða málin á meðan Andkristur ristir ykkur öll á hol og býr til hestvagn úr endaþörmum ykkar?
Kannski spámaðurinn bjóði svo Kölska að ræða "dómsdagsmálið" yfir kaffibolla á súfistanum þegar hann áttar sig á því að allir aðrir eru óviðræðuhæfir sökum þess að hafa verið fargað af skrattanum og skoffíni hans?
Kannski er þetta allt helvítis kaffinu að kenna...Þrátt fyrir að hafnarfjörður sé búlla, þá færðu hvergi betra kaffi.

Mynd: Kaffi í óbyggðum Hafnarfjarðar

Spámaðurinn býður góða nótt, útsendingu næturRassgathole er lokið. (Ímyndið ykkur rödd Gerðar B. Bjarklind).

I remember walking out of Leeds, England along a major B-road, thumb out, hoping to get to the next major on-ramp, all I got for my efforts was a curry take-out thrown at my back by some passing neanderthals.

Gott kvöld...
Puttaferðalangarnir komu aftur og hvíldu lúin bein.
Puttaferðalangarnir frá Óraníuveldinu eru aftur á þjóðveginum, í þetta sinn stefna þau á Geysi, Gullfoss og jafnvel snæfellsnes.
Satt best að segja er spámaðurinn hálf feginn að geta fengið að vera aftur í einrúmi... að búa og ferðast með þremur manneskjum í mánuð getur tekið nokkuð mikið á og maður verður frekar lúinn þegar á líður.
Ekki það að spámanninum finnist gestirnir leiðinlegir, en hinsvegar þarf spámaðurinn stundum smá tíma fyrir sjálfan sig, tíma til að hugleiða guðdómleika alheimsins, tilbeiðslu listagyðjunnar og sjálfsfróun hugans.


Annars var menningarnóttin sæmileg, svo sæmileg að spámaðurinn eyddi mestöllum gærdeginum rúmliggjandi í þynnkuprumpi og höfuðverk...Ekkert málverk samt.
Annars er búið að vera frekar rólegt hjá spámanninum í dag, rölt um borg óttans í sólinni og fiskur í kveldmat með Óraníufólkinu.
Næsta verkefni verður stórhreingerning, einfaldlega til þess að það sé ljóst að hér býr sendiboði himnanna en ekki krakkfíkill.

En Spámaðurinn er í mjög góðu skapi í dag, því í dag var íbúð hans þinglýst, sem þýðir á möppurottumáli að málpípa himnanna er opinberlega orðinn eini eigandi íbúðarinnar sem hann býr í... JAHÚ!
Því er við hæfi að óska Palla Boo til hamingju með sína íbúð en hann gerðist nýlega nágranni minn að nýju eftir nokkura ára aðskilnað og spámaðurinn er svo sannarlega feginn að fá hann í hverfið. Nú getum við farið að hlaupa á milli og fá lánaða sykurbolla og eitthvað svona væmið nágrannastöff.
En já, nú er spámaðurinn orðinn eigandi, hann á landspildu á jörðinni! Hann á tæp 30% af íbúðarhúsi! (þeas. kjallarann) ALEINN! Hverjum hefði dottið í hug að þessi horgemlingur ætti eftir að EIGA hlut af plánetunni sem við búum á? Jæja jæja...Reyndar skuldar hann næstu 37 árin eða svo...En tæknilega séð Á hann búlluna...

Að lokum fær Spike Milligan, konungur ljóðlistarinnar, orðið:
I can speak Esperanto like a native.

Spámaðurinn stefnir á menningarnótt annað kveld... Spámaðurinn á reyndar ekki alpahúfu til að almenningur átti sig á að hann sé listamaður, svo að sennilega verður spámaðurinn bara að vera ölvaður.
Það er annaðhvort það, eða skrifa á stuttermabol "LHÍ" stórum stöfum... Reyndar er eitthvað dúbíus með þetta nafn á skólanum, því að spámaðurinn ætlaði í dag að notfæra sér nemendaafsláttinn sinn í bókabúð. Þá kom í ljós að stúlkan við kassann hafði aldrei heyrt um afslátt þennann, né skólann. Málalyktir urðu þær að spámaðurinn fékk á einhvern undarlegann hátt afslátt eldri borgara. Ef að spámaðurinn væri í alvörunni eldri borgari, gæti hann þá lagt saman afsláttinn fyrir að vera eldri borgari og listnemi og fengið út einhvern risa-afslátt? Og setjum sem svo að spámaðurinn hefði einnig notað frímúrarahandtak, framvísað afsláttarkorti og allskyns klúbbaskírteinum, hefði stelpan þá þurft að borga spámanninum?
Reyndar er spámaðurinn greinilega allur í bransanum þessa dagana, því að fyrir stuttu fékk hann símtal frá einhverjum bigshot sem vildi að hann gerði leikmynd fyrir sig og Siggu Beinteins, sem er...tjah... Ekki beint sú lína sem spámaðurinn er í, svo hann afþakkaði pent. Reyndar vissi sú sem hringdi heldur ekki af LHÍ, því hún spurði spámanninn hvort hann væri ekki rétti spámaðurinn, þeas. "í myndlistarskólanum".
En nóg um það... Spámanninum er nokk sama hvort fólk skilur hvað hann er að gera, og er ekki mikið fyrir að væla yfir því að vera "misskilinn". Reyndar eru alger forréttindi að vera í þessum skóla því að allir hafa jú skoðun á myndlist, og spámanninum finnst ekkert skemmtilegra heldur en að hitta bláókunnugt fólk sem að byrjar að þylja upp uppáhaldslistamennina sína um leið og það heyrir hvar maður stundi nám ("mér finnst sko Dalí vera meiri listamaður en Van Gogh sko! Hann er svo fríkaður fliss fliss"). Svo finnst dömunum náttúrulega listnemar vera svo sjarmerandi...Galdurinn er að kinka bara kolli þegar að spurningunni: "Ertu þá að mála og svona?" er varpað fram og reyna að líta út fyrir að vera að velta fyrir sér litnum á árunni á viðkomandi stúlku (nota bene: forðast að segja sannleikann, því þá fær maður svarið "oooh, ertu að gera svoleiðis").
Kannski myndi spámaðurinn virka trúverðugri ef hann léti græða pallettu í lófann á sér og fara að reykja smávindla?


Kannski spámaðurinn ætti bara að snúa sér að málverkunum og hætta að lifa í lyginni? Þá hefði hann amk ástæðu/afsökun fyrir að bjóða kvenfólki borgun fyrir að tína af sér spjarirnar á heimili sínu (þeas. "stúdíóinu, kannski það ætti að heita "stúdíó-aggi"?, ú ú! Ég veit! "stúdíó-Rassgathole").

Svo komst spámaðurinn að því að bláberjaskyr er fínt. Málpípa almættisins er ekki alveg að standa sig í piparsveinalífinu, því í kvöld át hann salat og skyr í kvöldmat. Hann getur samt bjargað sér fyrir horn með því að segjast hafa gleymt sér við að horfa á klámmynd á meðan hann var að snýta sér í óhreinar boxernærbuxur og þessvegna hafi hann ekki nennt að elda heitann mat...

"Að kveldi skal dag leyfa,
konu er brennd er,
mæki er reyndur er,
mey er gefin er,
ís er yfir kemur,
öl er drukkið er."

Góðann dag.
Spámaðurinn er eiginlega frekar einmana... Engar vaktir, engir útlendingar lengur í heimsókn hjá honum, og ekkert sem þarf að gera.
Spámaðurinn, sem er búinn að vakna núna á hverjum morgni í tvær vikur við samræður á útlensku í stofunni hjá sér er núna einn, og ef einhverjar samræður fara fram myndi það vera mónólóg á íslensku.
Spámaðurinn hefur reynt að finna jákvæðar hliðar á málinu...T.d. er enginn að reykja daunillt hollenskt tóbak í íbúð spámannsins lengur(ef að spámanninn fer skyndilega að sakna lyktarinnar getur hann bara tekið plastpoka fullann af harðfiski og brennt hann), og nú er ekki lengur þarft að loka hurðinni að salerninu meðan maður gengur örna sinna.

Annars hefur spámaðurinn verið aðgerðalaus síðan útlendu gestirnir fóru, kannski er það ágætt að hafa eins og tvo daga til að jafna sig, enda er hægara sagt en gert að vera leiðsögumaður um Ísland og flóru fjallkonunar.

Annars er þetta ómerkilegt væl í spámanninum, því hann er alls ekki aðgerðarlaus, hann ætti að fara að biðja um vaktir á hælinu aftur þangað til menntun hans hefst að nýju. Auk þess er íbúð hans eins og krakkbæli og alveg heilt dagsverk að gera hana mannsæmandi að nýju...

Don't expect to see Eskimos, penguins or polar bears - they don't exist in Iceland.

Don't stray from the orange-colored dirt while hiking around the boiling geysers and mud pools near Lake Myvatn. Hikers have been killed after falling through areas of yellow, green or gray soil.


Góðann dag!
Spámaðurinn er úrvinda!
Eftir langa heimsókn og ævintýralega ferð í gin ófreskjunnar (Höfn Hornafirði, ótæpilegt sukk í höfuðborginni okkar og margvísleg ævintýri er spámaðurinn að niðurlotum komin, síðasti gesturinn fór í morgun og nú er spámaðurinn einn í húsi sínu á ný.
Loforð hafa verið gefin um rendesvouz á spáni að öðrum sex árum liðnum... Að öllum líkindum getur spámaðurinn aldrei farið á Höfn aftur því að meirihluti karlpeningsins þar hefur sennilega áttað sig á því að svæsnar sögur af litlahrauni sem ég og Doddi hótelstjóri sögðum þeim voru ekkert annað en uppspuni. Það er einungis tímaspursmál hvenær einhver af þessum þursum verður settur inn á litlahraun og áttar sig á því að tattúið sem spámaðurinn ber táknar í raun ekki "klíkuna í vesturálmu Litla-hrauns" (og ég sem kann ekki einu sinni textann við "man of constant sorrow").
En við vorum vinsælir stórglæpamenn á barnum á höfn í eina nótt.



Fólkið frá Óraníu hélt áfram för sinni eftir þjóðvegi 1 en ég og konungur Spánarveldis sátum eftir fastir á höfn... Í 2 heila daga, við gistum á gólfi í skólastofu í grunnskóla Hafnar, sem var í sjálfu sér ekki slæmt.
Vistin var í hæsta máta ánægjuleg, og mun þægilegra að sofa þar en á hörðum tjaldbotni eins og við píslarvættirnir þurftum að þola í skaftafelli nokkrum dögum áður.
Að lokum tókum við rútu aftur til siðmenningar.