Thursday, September 29, 2005
Í dag: Aa, Dd og Kk
Aa
A-A-A
a-a-a
A-A-A-a-a-a
Aa-Aa-Aa
Angantýr ataði aurnum á sig allann.
Dd
D-D-D
d-d-d
D-D-D-d-d-d
Dd-Dd-Dd
Diðrik datt í drullupoll og diskarnir fóru í mola.
Kk
K-K-K
k-k-k
K-K-K-k-k-k
Kk-Kk-Kk
Kristmundur kraup fyrir Hvítakristi.
Rassgatholevandi:
Kæri Rassgatholevandi:
Ég er búin að vera lengi skodin í strák sem við skulum kalla C, besta vinkona mín er X. Besti vinur C er I. Í bekjarpartí einu sinni fór X í sleik við I og vinkona C sá það, hún sagði C að X færi í sleik við alla og þá vildi C fara í sleik við X en hún sagði nei svo C byrjaði með stelpu sem við skulum kalla H. Hvað á ég að gera ég er alveg að deyja!?!
Kær kveðja.
Ein í vanda
ps. ég held að meyjarhaftið mitt hafi rifnað þegar ég hoppaði yfir kubbinn í leikfimi
Svar: Haltu kjafti.
Popp!
Þið getið klippt þessa flottu mynd úr Rassgathole og hengt upp á vegg í herberginu ykkar!
Mikjáll býr á búgarði sínum, Undralandi, í Bandaríkjunum með apanum Loftbólu og snáknum Vöðva. Honum finnst ekkert skemmtilegra en að fara með Loftbólu í flugferðir í tvíþekjunni sinni yfir búgarði sínum og stundum klifrar hann í trjánum með Loftbólu.
Aa
A-A-A
a-a-a
A-A-A-a-a-a
Aa-Aa-Aa
Angantýr ataði aurnum á sig allann.
Dd
D-D-D
d-d-d
D-D-D-d-d-d
Dd-Dd-Dd
Diðrik datt í drullupoll og diskarnir fóru í mola.
Kk
K-K-K
k-k-k
K-K-K-k-k-k
Kk-Kk-Kk
Kristmundur kraup fyrir Hvítakristi.
Rassgatholevandi:
Kæri Rassgatholevandi:
Ég er búin að vera lengi skodin í strák sem við skulum kalla C, besta vinkona mín er X. Besti vinur C er I. Í bekjarpartí einu sinni fór X í sleik við I og vinkona C sá það, hún sagði C að X færi í sleik við alla og þá vildi C fara í sleik við X en hún sagði nei svo C byrjaði með stelpu sem við skulum kalla H. Hvað á ég að gera ég er alveg að deyja!?!
Kær kveðja.
Ein í vanda
ps. ég held að meyjarhaftið mitt hafi rifnað þegar ég hoppaði yfir kubbinn í leikfimi
Svar: Haltu kjafti.
Popp!
Þið getið klippt þessa flottu mynd úr Rassgathole og hengt upp á vegg í herberginu ykkar!
Mikjáll býr á búgarði sínum, Undralandi, í Bandaríkjunum með apanum Loftbólu og snáknum Vöðva. Honum finnst ekkert skemmtilegra en að fara með Loftbólu í flugferðir í tvíþekjunni sinni yfir búgarði sínum og stundum klifrar hann í trjánum með Loftbólu.
Wednesday, September 14, 2005
"Jarls yndi
þótti mér ekki vera
nema við það lík að lifa."
Gott kvöld.
Spámaðurinn hefur nú verið atvinnulaus í tvær vikur (þeas. frá því kom aftur til byggða, í vöggu íslenskrar siðmenningar).
Spámanninum hefur ekki orðið mikið úr verki síðan hann kom til baka. Hann hefur dundað sér við að bryðja brenni og vafra á milli kaffihúsa (á meðan hann á enn pening og er ekki að vinna)...Sumsé, hann hefur verið að daðra við hið hreina form aumingjaskaps. Steininn tók þó úr í dag þegar Spámaðurinn vaknaði rétt um hádegi, reykti tvær sígarettur á meðan hann blaðaði í smáauglýsingum og steinsofnaði svo aftur á sófanum... Og vaknaði ekki aftur fyrr en um kvöldmatarleitið. Spámaðurinn leit ekki vel út þegar hann vaknaði... Úfinn með rendur í andliti og stýrur í augum smeygði hann sér í götóttar íþróttabuxur, úlpu með málningarslettum (því hún er þykkust), fór berfættur í strigaskóna og ákvað að fá sér ferskt loft. Hann kjagaði inn að musteri gráðostsins, bar Vitans, og tróð þar hamborgara í andlitið á sér og sötraði tvo kaffibolla í reykjarmekki útí horni. Spámaðurinn er ekki vanur ofskömmtun svefns og var því verulega ringlaður enn þegar hann kjagaði út og hélt aftur heim á leið að velta því fyrir sér hvernig í ósköpunum hann hafi gloprað svona heilum degi úr höndunum á sér og hann var, vægt til orða tekið, afar sjúskaður bæði innvortis og utan. Spámaðurinn sem var enn að vakna ákvað að dagurinn væri hvort eð er ónýtur og þar sem hann væri eins og dreginn upp úr drullupolli gæti hann allt eins komið við í musterinu sem hefur nú komið í stað bókasafnsins: Myndbandaleigunni og eytt kvöldinu með heiladauðum fulltrúum Englaborgar.
Í grárri forneskju var skylduvísdómnum troðið í hinn frjóa og rúmgóða koll Spámannsins í grunnskóla nokkrum í Hafnarfirði. Þar teiknaði hann typpi á Hitler í mannkynssögu, lærði að drekka landa, krotaði hljómsveitanöfn á transformers pennaveskið sitt, horfði á áróðursmyndbönd sem sýndu fram á að börn sem verða fyrir bílum geta sjálfum sér um kennt, var kennt hvernig áar hans komu í veg fyrir að bretarnir stælu öllum fisknum hans, flissaði í kynfræðslu, kaffærði stúlkubörn í snjó...osfrv. Allt þar til hann lauk grunnskóla og flutti strax að honum loknum með allt sitt hafurtask til höfuðborgar evrópu, Brussel. Spámaðurinn var nánast alla sína skólagöngu í bekk með sömu börnum, börnum sem hann sá svo ekki né heyrði næstu tíu árin. Einstaka sinnum hefur hann séð andlitum sem hann þekkir bregða fyrir í dagblöðum og sér að eitthvert barnana er orðið bakari, tugthúslimur eða hagfræðingur... En flest þeirra hefur hann aldrei séð aftur og verður sjaldan hugsað til.
Þar sem Spámaðurinn slangraði svefndrukkinn með pírð augu inn á myndbandaleiguna sá hann að maður stóð við afgreiðsluborðið að versla tyggjó... Spámaðurinn kannaðist eitthvað við andlit jakkafataklædda mannsins sem stóð þarna í glansandi lakkskóm með skjalatösku í hönd en hvorugur heilsaði.
Úr svip mannsins (og augnaráði að baki gleraugna með títaníumumgjörð) mátti lesa: "Mikið er nú leiðinlegt að þú hafir endað svona..." (eða ótta við að vera beðinn um lán fyrir kardimommudropum upp á vinskap í forneskju).
Tuesday, September 06, 2005
"En ef Sigurði er það að segja að hann hafði misst föður sinn meðan Bangsímon var erlendis og hafði tekið við ríkisstjórn."
Gott kvöld.
Spámaðurinn eignaðist grip í haust sem síðan hefur orðið besti vinur hans. Spámaðurinn gengur með heilu plötusöfnin í vasanum auk vísdómsorða Basils Rathbone, Orson Welles og annara dýrðlinga. Hvenær og hvar sem er getur Spámaðurinn kallað fram undurfagra tóna hvar sem hann er... Róninn á rauðarárstígnum segir ekki lengur "geturðu séð af hundraðkalli?" heldur syngur hann með undurfagri röddu : "...þú kvaddir og allt varð svo hljótt, á glugganum frostrósin grær, ég gat ekkert sofið í nótt...", vagnstjórinn tilkynnir Spámanninum að Lóa litla á brú hafi verið laglegt fljóð og svo vaggar vagninn af stað í takt við Limbóið hans Duke Ellingtons... Reyndar kann Spámaðurinn ekkert á skipanir móðurheilans, svo allt er í einum graut í rafrænum heila gripsins sem hefur valdið svo mikilli byltingu á umhverfi Spámannsins, en Spámanninum er sama svo lengi sem hann getur haldið áfram að troða tónlist í örflöguheilann.
Spámaðurinn vissi reyndar frá upphafi að tölvubyltingin yrði honum endalaus uppspretta ánægju. Eins og á við um svo marga voru fyrstu kynni Spámannsins af silkiþráðum alnetsins fyrir tæpum tíu árum í gegnum tölvu á heimili félaga hans sem sýndi honum hvernig hægt væri að að fara inn á spjallrás og vélrita texta sem birtist á fjölda skjáa víðsvegar um heiminn. Þrátt fyrir að hugur Spámannsins væri hulinn þoku táningsáranna áttaði Spámaðurinn sig strax á gríðarlegum möguleikum þessarar endalausu uppsprettu fræðslu, þekkingar og mikilfengleika þess að brátt yrði bókasafn og prentvél í litlum kassa inni á hverju íslensku heimili... Þegar Spámaðurinn fékk að setjast við tölvu félagans var hans fyrsta verk í hinum rafræna hliðarheimi að fara inn á spjallrás og kynna sig sem nunnu í leit að stöðumælaverði.
Thursday, September 01, 2005
"...Bræður munu berjast
og að bönum verðast,
munu systrungar
sifjum spilla;"
Gott kvöld.
Þegar Spámaðurinn sneri aftur til borgarinnar skaut hann skjólshúsi yfir þrjá útlenda félaga sína sem að störfuðu með honum á afskekta hótelinu. Því hefur verið frekar alþjóðleg stemming í húsi Andanlegrar Upphafningar® í Norðurmýrinni fyrstu dagana. Gestirnir voru tveir franskir drengir og einn ítalskur. Allir eru þeir drengir hinir bestu en þó nokkuð sérstakir... Annar frakkinn gerði lítið annað í frítíma sínum en að þamba bjór og kokteila og keðjureykja á meðan hinn drekkur aldrei, reykir ekki, snertir ekki drykki sem innihalda koffín, borðar ekki fugl, fisk, kjöt, egg né mjólk og mjólkurafurðir...Ítalinn var hálf vængbrotinn án móður sinnar (athafnir á borð við að opna ískápshurð virtust honum ofviða).
Þeir hafa allir haldið til sinna heima núna...
Spámaðurinn varð svo 26 ára nú á dögunum... Nú fer senn að líða að því að Spámaðurinn geti farið að yrkja kvæði um gömul tóftarbrot, horfnar æskuslóðir og fölnaðann æskuljóma sem Haukur Morthens gæti svo sungið klökkum rómi... Verst að Spámaðurinn hefur aldrei verið á sjó, allir góðir dægurlagatextar fjalla um brennivínslegna sjómenn sem enda ævi sína bláir eftir öldunnar koss eða á botni bokkunnar. Þrátt fyrir að Spámaðurinn sé kominn af sægörpum og sé alinn upp í fjöruborðinu er það næsta sem hann hefur komist sjómennsku verið að pota í úldna sjórekna seli með priki og starfað við beitingar um stutt skeið. Á meðan Gvendur á Eyrinni dró gulann þorsk húkkaði Spámaðurinn marhnút á bryggjunni með tyggjó fyrir beitu (auk þess grær frostrósin ekki lengur sökum veðurfarsbreytinga). Því er ljóst að Spámaðurinn er frekar lélegur efniviður í dægurlagatexta... Þrátt fyrir að hafa keypt sér rommflösku fyrir afmælið.
